مدح و شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
تنها نشسته است و دلش غرق ماتم است قربان آن دو چشم که سرشار شبنم است سر را درون حجره به زانو گرفته است داغ پـدر بـرای پـسـر داغ اعـظـم است قربان آن سری که به دیوار غربت است قـربان آن دلی که درونـش محـرم است قــربـان آن امـــام، ز وقــتـی امــام شـد دشـمن زیـاد دارد و یـاران او کـم است در «سُرَّ مَنْ رءآ» به بـلا گـشته مبـتلا این «ساءَ مَنْ رءآ» ست زمینی که پُر غم است روز شـهــادت پـدر صـاحـب الــزمـان روز عـــزای اشــرف اولاد آدم اســت در این عزا حضرت زهراست نوحه‌خوان گریه‌کـنـش عـلی و میـانـدار خاتم است جبریل گـشته سیـنـه‌زن بزم روضـه‌اش اوضـاع عـرش خـدا نـیـز دَرهـم اسـت |